با یاد دل که آیینه بود
قابی سایه و خالی
از او به جای ماند
با یاد دل که آیینه بود
در خود گریستم
بی آینه چگونه در این قاب زیستم
فریدون مشیری
با کلیک بر روی
با کلیک بر روی
جمال الدین محمد عبدالرزاق اصفهانی
شهر شعر را به دوستان خود معرفی کنید : |
نام شما : |
ایمیل شما : |
نام دوست شما: |
ایمیل دوست شما: |
All rights reserved for POEMCITY.IR / Powered by Google
نظرسنجی